ΣΚΗΝΗ: Οι κατακόμβες της αρχαίας πόλης Όομαλ. Ένα νέο πτώμα αφέθηκε δίπλα σε έναν σκελετό, πού από την μουχλιασμένη και φαγωμένη από τα σκουλήκια εμφάνισή του, μοιάζει αξιόλογα αρχαίος.
ΤΟ ΠΤΩΜΑ: Χαιρετώ τα γέρικα κόκαλα! Τι νέα από το σκουλήκι; Νομίζω ότι το ήξερες καλά στον καιρό σου.
Ο ΣΚΕΛΕΤΟΣ: Ναι-ναι, και εσύ θα κάνεις το ίδιο. Είναι ένας κόσμος όπου ο τάφος και το σκουλήκι είναι οι τελευταίοι πιστωτές. Όταν παίρνουν αυτά που τους χρωστάμε, μένουν πολύ λίγα για τον διάβολο. Το βλαβερό σκουλήκι έχει γερό σαγόνι και θα πάρει και την τελευταία ουγκιά από μυαλό και μεδούλι. Ποτέ δεν μου χάρισε ένα κομμάτι σάρκα ή ένα κουρέλι δέρμα , για να προστατευτώ από την μουχλιασμένη ανάσα του κρύου ανέμου του σπηλαίου που κάνει τα δόντια μου να χτυπάνε.
ΤΟ ΠΤΩΜΑ: Μιλάς τόσο μελαγχολικά: Για να αλλάξουμε θέμα , ας μιλήσουμε για τις προηγούμενες ζωές μας.
Ο ΣΚΕΛΕΤΟΣ: Όσο αφορά τον εαυτό μου, μετά από πεντακόσια χρόνια λίγο-πολύ , σε αυτόν τον αέρα που σάπισε μαζί με τους νεκρούς , φοβάμαι ότι οι ασήμαντες αναμνήσεις μου γέμισαν μούχλα. Όμως , από την σκόνη που υπάρχει στα κόκαλα του λαιμού μου, θυμάμαι ότι κάποτε ήμουν ταβερνιάρης. Πολύ συχνά από τότε διψάω και επιθυμώ να πιω, και ας είναι έστω μόνο ένα τέταρτο του γαλονιού κρασί. Ο χρόνος είναι ένας απατεώνας μεγαλέμπορος. Μου έδωσε αυτή την μούχλα με αντάλλαγμα το ευγενικό μου πτώμα. Ο θάνατος , θα το μάθεις και εσύ, είναι ανιαρή δουλειά και χωρίς κέρδος , και περιφρονεί όλους όσους έρχονται εδώ.
ΤΟ ΠΤΩΜΑ:Πού είναι τότε, με τις πολύμορφες λάμψεις τους , οι παράδεισοι από φώτα και οι κολάσεις από φωτιά, πού με τόση πίστη υπόσχονται οι σίβυλλες και οι ιεροφάντες;
Ο ΣΚΕΛΕΤΟΣ: Ρώτα τον γιόντερ κάνταβερ, αυτόν που η παχιά σάρκα του καλόμαθε τα σκουλήκια. Ήταν κάποτε ιερέας και μιλούσε αξιόπιστα για αυτά τα θέματα , μαζί με τις βροντές που έστελναν οι θεοί. Όσο για μένα , δεν βρήκα τίποτα άλλο εκτός από αυτό το στενό θολωτό υπόγειο μέρος , πού στο θανάσιμο σκοτάδι του, οι ατμοί της πανούκλας περιφέρονται σαν μεγάλο κύμα και αναδύονται από την σαπισμένη γη, σαν ανίερο θυμίαμα στον ήλιο.
ΤΟ ΠΤΩΜΑ:Ήταν η πανούκλα που με έστειλε και εμένα εδώ από το κρεβάτι του γάμου. Ήμουν ένας από τους αισιόδοξους της Όομαλ και όμως , με έσπρωξαν εδώ να σαπίσω σε κοινό μέρος.
Ο ΣΚΕΛΕΤΟΣ: (Συμπονετικά και με ένα τρόπο λιγότερο άγριο): Πολύ άσχημο, πολύ άσχημο! Αν και η σάρκα μου έχει φύγει εδώ και καιρό από πάνω μου, σε συμπονώ. Ακόμα και αν το φως του θανάτου στις κόγχες των ματιών σου λάμψει από πόθο, το μόνο που θα βρεις εδώ είναι νύφες από κόκαλα και κρύα συντροφιά στο κρεβάτι.
ΤΟ ΠΤΩΜΑ:Θα βρούμε ποτέ καμιά αποζημίωση, κανένα βραβείο σοφίας που κατέχει ο θάνατος , κανένα μυστικό θαμμένο μακριά από τον ήλιο σε αυτό το βαθύ σκοτάδι;
Ο ΣΚΕΛΕΤΟΣ: Κατέχουμε σοφία , αν σου αρέσει μια ανιαρή και σκονισμένη σοφία, και θα την έδινα ευχαρίστως όλη για μια ρουφηξιά από κρασί της Τσιάν. Ίσως και να το ξέρεις ήδη, ότι τα σώματα είναι φτιαγμένα από χώμα και νερό, όπου το τελευταίο εξατμίζεται και το πρώτο ικανό να εξαφανιστεί. Αυτή είναι η γνώση μας , που με έχθρα είναι γνωστή από τους ιεροφάντες και τους φιλοσόφους. Όμως την γνώση αυτή , την κατέχω χωρίς ντροπή μέσα σε ένα κρανίο.
English original: ΤΟ ΠΤΩΜΑ ΚΑΙ Ο ΣΚΕΛΕΤΟΣ (The Corpse And The Skeleton)